Już przyszła. Dziś po siedemnastej odebrałam ją z rąk sąsiada, który wziął lalkę od kuriera. Czekałam na nią trzy tygodnie, i kurczę, powiem wam, było warto!
Moja pierwsza refleksja, kiedy
ją zobaczyłam:
'Nareszcie!'
Druga:
'O Jezu, jaki wielki łeb...!'
Jestem prze-szczęśliwa, a ów wielki łeb jest teraz moją największą radością :D
Niestety padły baterie w moim aparacie, więc zobaczycie tylko baaardzo kiepskie zdjęcia z komórki. Ale trzeba było jakoś uwiecznić tę chwilę.
Tak więc, przedstawiam Cider.
Oprócz tego, chcę jeszcze pokazać zdjęcia, które robiłam na zajęcia artystyczne. Piszcie, co o nich sądzicie.
Wiem, jest wiele niedociągnięć. Wciąż się uczę i ta nauka jest dla mnie czymś niezwykle przyjemnym. Dlatego lubię focić, wszystko i wszystkich, stawiać sobie nowe wyzwania.
Z racji powyższego zaplanowałam na jutro profi super ekstra sesję Cider. Pół żartem, pól serio, oczywiście, bo profi sesja z kawałkiem białej narzuty, parapetem i potrzaskanym aparatem najzwyczajniej świecie nie jest profi i super ekstra.
Wracając jeszcze na chwilę do zdjęć z zajęć artystycznych; Było ich więcej, ale ja jestem gapa, i zamiast pogrupować je sobie w folderze, wyrzuciłam wszystko do kosza. A potem opróżniłam kosz.
Cała sesja z założenia miała zakrawać o wątki suicydalne, potem skupiła się bardziej na krwawych detalach na zwykłych, codziennym rzeczach. Razem z moją kumpelą i przyjaciółką zdewastowałyśmy strych w moim domu (znaczy zachlapałyśmy białe ściany czerwoną farbą) tylko po to, by nakręcić jeszcze filmik. Jako, że jesteśmy grzeczne dzieci, to potem ściany zostały przez nas wypucowane na błysk i zamalowane ;).
Tyle gwoli wyjaśnienia. Przypominam również, że można mnie złapać na asku:
Pozdrowienia od świeżo upieczonej właścicielki Cider i oczywiście serdeczne życzenia dobrej nocy.
